Çanakkale Zaferi

Çanakkale Savaşı yalnız bizim tarihimizin değil yakın dünya
tarihinin en önemli savaşlarından biridir.
Çanakkale Boğazı'nı savaş gemileriyle zorlayarak aşma, böylece İstanbul'a
kavuşma isteği Avrupa büyük devletlerinin öteden beri özlemidir.





[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] alt="" /> 1914 yılında I. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla İtilaf
devletleri bu isteklerini gerçekleştirme fırsatının doğduğuna inandılar.
Bu inançla İngiltere ve Fransa işbirliği yaparak 3 Kasım 1914 günü
alacakaranlıkta Bozcaada'dan Boğaz'ın ağzına doğru yaklaştılar. Buradan
istihkamlarımıza doğru ateş açtılar, İngilizler Seddülbahir ve Ertuğrul
tabyalarını, Fransızlar da Anadolu yakasında Kumkale ve Orhaniye
tabyalarını havantopu ile dövdüler.



Cephaneliğimize isabet eden top mermisiyle on bir ton barut
havaya uçtu, subay ve erlerimiz şehit düştü, İngiliz Donanma Komutanı Amiral
Carden Çanakkale önlerinde gösteriler yaptı, düşman denizaltıları boğazı geçmeye
kalktılar.

24 Kasım 1914 günü bir Fransız denizaltısı Boğaz sularında
görüldü. bu denizaltıyı gören topçularımız düşman üstüne ateş yağdırmaya
başladı. 2 Aralık günü İngiliz denizaltısı da bir deneme yaptı. Derinden
engelleri aşarak Boğaz'a girdi. Yediyüzelli metre ilerde bulunan Mesudiye
zırhlısına torpil atarak bu gemimizi batırdı. Zırhlımızda bulunan subaylardan
on'u ve erlerimizden yirmi dördü şehit düştü.

19 Şubat 1915 günü düşman savaş gemileri öğleye kadar uzun
menzilli bir bombardımana girişti. Boğaz'a iyice sokuldular. Tabyalarımız
akşama doğru düşman savaş gemilerine karşılık verdi. Ertuğrul ve Orhaniye
tabyalarından atılan ateş karşısında düşman oldukça bocaladı.

İtilaf devletleri gemileri diledikleri gibi ilerleyemiyor,
amaçlarına ulaşamıyordu. Lodos fırtınasını başarısızlıklarının nedeni olarak
görüyorlardı. Havalar düzelince yeni saldırılar düzenlendi. Yine sonuç
alınamayınca düşman gemilerine komuta eden Amiral Carden görevden alındı. Yerine
17 Mart 1915 günü Robeck atandı. Yeni komutan 18 Mart 1915 günü donan­mayla
Boğaz'a saldıracağını, yakında İstanbul'da olacağını Londra'ya bildirdi.

Bu arada Çanakkale Müstahkem Mevki Komutanı Albay Cevat Çobanlı
17/18 Mart gecesi boğaz'a mayın hattı döşenmesi emrini verdi. Aldığı emir gereği
Binbaşı Nazmi Bey Nusret Mayın gemisi ile o gece yirmi altı mayın, Boğaz'a on
birinci hat olarak döşendi. Boğaz'daki mayın sayısı on bir hat olarak 400'ü
aşmıştı.

18 Mart 1915: İngiliz ve Fransız savaş gemilerinden oluşan, o
dönemin en büyük deniz gücü, üç filo olarak sabahleyin Çanakkale Boğazı'na
girdi. Bu donanmanın ilk grubunu oluşturan filoda, İngilizlerin Queen
Elizabeth zırhlısı ile İnflexible, Lord Nelson ve Agamemnon savaş gemileri
bulunuyordu.

İkinci grupta İngiliz Kalyon Kaptanı komutasında Ocean,
İrresistible, Wengeance Majestic gibi savaş gemileri yer almıştı. Üçüncü filo
ise Prince, Bouvet, Suffren gibi Fransız savaş gemilerinden oluşuyordu.

İngilizler ve Fransızlar zayıf Türk savunmasını kolayca
susturarak Boğaz'ı kolayca geçebileceklerim umuyorlardı. Bu umut ve güvenle 18
Mart 1915 günü düşman savaş gemileri şiddetli bir ateşe başladılar. Rumeli
Mecidiyesiyle merkez bataryaları şiddetli bir ateşe tutuldu. Boğazdaki düşman
gemileri Hamidiye istihkamlarına yüklendi. Bunu gören Dardanos bataryaları ateşi
üzerlerine çekmeye çalıştı. Az sonra, tüm gemiler, Dardanos'a saldırdı. Dardanos
tabyamız saldırılara şiddetle karşı koydu. Bu arada Mesudiye tabyası da ateşe
başlamıştı. Mesudiye üzerine ateş açılınca Hamidiye onun yardımına koştu. Bu
arada kıyı bataryalarımız düşman üstüne ateş yağdırmaya başladılar. Bunalan
düşman kaçmak isterken topçu atışlarıyla karşılaşıyordu. Düşman gemilerine göz
açtırılmıyordu. Karşılıklı bu korkunç bombardıman bir saat kadar sürdü. Bu
karşılıklı bombardımanı bir yabancı yazar şöyle anlatıyor:

«İnsan manzarayı gözlerinin önünde canlandırabilir. Kaleler, toz
duman bulutları içinde kaybolmuşlarda Yıkıntıların arasından arada bir alevler
yükseliyordu. Gemiler, çevrelerinde fışkıran sayısız su sütun­ları arasında
yavaş yavaş hareket ediyorlar, bazen duman ve serpintiler arasında iyice
görünmez oluyorlardı. Tepelerden ateş eden havan toplarının alevleri görülüyor,
ağır toplar yer sarsıntıları gibi gümbürdüyordu.»

Bombardıman sırasında Türk tabya ve bataryaları büyük zarar
görmüştü. Amiral Robeck Fransız gemilerini geri çekerek İngiliz savaş gemilerini
ileri sürdü. Tam bu sırada müthiş patlamalar oldu. Bouvet ve Suffren savaş
gemileri mayına çarparak sarsıldılar, manevra kabiliyetini kaybettiler. Bir gece
önce Nusret mayın gemisinin döşediği mayınlar görevlerini yapmışlardı. Boğazın
berrak sulan üzerinde bir dev gibi yatan Bouvet ve Suffren'e tarihi Hamidiye
bataryamızın keskin nişancıları ateş açtılar. Çanakkale Geçilmez kitabının
yazarı Alan Moorehead olayı şöyle anlatıyor.

«Saat 13.45'de Suffren'in az gerisindeki Bouvet müthiş bir
patla­mayla sarsıldı. Güverteden göğe kesif bir duman yükseldi. Gittikçe
hızlanarak yana yattı, devrilip gözden kayboldu. Olayı görenlerden birinin
ifadesine göre «Bir tabak, suda nasıl kayıp giderse o da öylece kayıp gitti.»

Türk tabyaları, Boğaz'ı geçmeye çalışan düşman gemilerine
durmadan ateş ettiler. Bu arada düşman Boğazdaki mayınları temizlemek için mayın
tarayıcılarını boğaza soktu. Tabyalarımız mayın tarayıcılarına ateş açtılar.
Açılan ateş yağmur gibi yağmaya başlayınca düşmanlar panik içinde kaçtılar. Bu
arada düşman savaş gemilerinden İnflexible, İrressitible büyük hasar gördü.
Batanlar oldu. Daha sonra Queen Elisabeth ve Agamemnon yaralandı. İtilaf
devletleri Çanakkale Boğazı'nı denizden aşamadılar. Büyük kayıplar vererek:
Çanakkale Boğazı'nın geçilemeyeceğini öğrendiler.

İtilaf devletleri Çanakkale Boğazı'nın savaş gemileri ile
aşamayınca bu kez çıkarma yapmayı planladılar. Artık Çanakkale kara savaşları
başlı­yordu. Kara savaşında düşmanın nereden çıkarma yapabileceği tartışıldı.
Mustafa Kemal Kabatepe ve Seddülbahir'den, Alman komutan Von Sanders ise Bolayır
ve Anadolu yakasından çıkarma yapılabileceği görüşündeydi. Alman komutanı Von
Sanders'in görüşü ağır bastı, ve askerler o yöreye yerleştirildi.

Düşman güçleri 25 Nisan 1918 sabahı Mustafa Kemal'in düşündüğü
noktadan saldırdı. 19. Tümen Komutanı Mustafa Kemal Kocaçimen'de Conkbayır'da,
savaştı. Cephanesi biten askerlere:

— Süngü tak emrini verdi. Daha sonra ;
— «Ben size taarruz emretmiyorum. Ölmeyi emrediyorum. Biz ölünceye kadar geçecek
zaman içinde yerimize başka kuvvetler ve başka komutanlar geçebilir» dedi.
Tarihin bu en büyük siper savaşı başlamıştı. Siperler arası uzaklık sekiz on
metre kadardı. Türk siperlerinden hiçbir asker ayrılmıyordu. Şehit düşenlerin
yeri hemen dolduruluyordu. Her adım başına bir mermi düşüyor; toprak adeta
tüterek kaynıyordu. Düşman dalgalar halinde Conkbayır'a doğru ilerliyordu. Bu
arada Mustafa Kemal, Anafartalar Grup Komutanlığına atandı. Anafartalar
Savaşı'nda düşmanın attığı şarapnel misketi Mustafa Kemal'in göğsüne isabet
etti. Ancak cebindeki saate çarptığından bir şey olmadı.



Kısa sürede Türk ordusu her yerde büyük başarılar kazandı.
Düşman şaşkına döndü, bozguna uğradı.
Çanakkale kara savaşlarının en önemli cepheleri; Kumkale, Beşike, Bolayır,
Seddülbahir, Anbumu, Kabatepe, Conkbayırı ve Anafartalar'dır. 19 - 20 Aralıkta
Anafartalar ve Arıburnu cephesi, 8 - 9 Ocak'ta Seddülbahir düşmanlar tarafından
boşaltıldı. Böylece 1915 baharında parlak umutlarla karaya ayak basan birleşik
düşman ordusu 1916 kışında bozguna uğrayarak çekip gitti.

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] alt="" />



Çanakkale savaşlarında 250 binin üzerinde askerimiz şehit
düştü. Düşman kayıpları ise bu rakamın üstündedir.

Çanakkale savaşlarının unutulmaz kahramanı, Anafartalar Grup
Komutanı Mustafa Kemal'in başarısı ilerde başlayacak Ulusal Kurtuluş
Savaşı'mızın kaynağı oldu.

Bağımsızlığımızı savunmak, yurt topraklarımızı korumak için
yapılan savaşlar kutsaldır. Çanakkale, Ulusal Kurtuluş Savaşımız kutsal destan
savaşlara birer örnektir.